Wszędzie są dziś podsumowania. A jak nie dziś, to były wczoraj, albo przedwczoraj. W każdym razie podsumowanie warto zrobić, bo czemu nie zrobić? :)

Tylko co by tu podsumować? Może podsumowania? Bo przecież co chwilę mamy jakieś podsumowania na budujacamama.pl
A nawet bardzo dużo. Dużo powstało w tym roku postów i ciężko będzie wybrać takie warte polecenia, więc podzielę je tematycznie, jak nasz blog na tematy podzieliliśmy na początku tego roku :)

Tydzień temu, po przedświatecznych przygotowaniach byłam zmęczona jak nigdy i co wyjście do toalety zastanawiałam się, czy zaraz nie pojedziemy na porodówkę. No co tu dużo mówić, trochę się narobiłam, choć miałam bardzo dużą Menżową pomoc i starałam się wykorzystywać chwile, kiedy Zosia spała do własnego odpoczynku... Ale jednak stanie i krojenie, przygotowywanie... To trochę ciężarówki obciąża.

Udało się jednak przeżyć przygotowania i przyszły piękne Święta, kiedy to mogliśmy całą rodziną odpocząć, zregenerować się i zaplanować kolejny miesiąc.

Pewnie już nie raz czytaliście u mnie o tym, że to nasze pierwsze Święta w ścisłej małej rodzince. W naszym domku i towarzystwie bardzo okrojonym, czyli w ilości 3,5 osoby. To też pierwsze Święta, kiedy Zośka jest świadoma i bardziej kojarzy, co się dzieje... Postanowiliśmy spędzić je u siebie, z powodu ciąży, dość dalekiej trasy do rodziny i ogólnego zmęczenia materiału. Poza tym, nie wiedzieliśmy co z pogodą, ta pod względem podróży była nawet przyzwoita, oczywiście od poprzedniej nocy, kiedy wszystko co padało, zamarzło i zrobiło się niezłe lodowisko...

Ale miało być o Świętach, a nie o prognozie pogody, a nawet nie prognozie, tylko pogodowych zeznaniach ;) Zatem Święta były bardzo kameralne...

 Nie wiem jak dla Was, ale dla mnie przygotowywanie Świąt to wielka radość, ale i wielkie wyzwanie. Przecież będziemy tylko my. Nie powinnam się martwić, ale właśnie dlatego, że będzie nas niewiele, mamy też mniej rąk do pracy. A odpocząć przez Święta chcemy tak samo jak wszyscy, wiec zamierzam całą robotę odbębnić przed Wigilijną kolacją...

Poza tym, to będą Naszej Rodzinki Małej pierwsze Święta tylko Nasze. Muszą być idealne.

Wiem, że nie będzie łatwo. Mamy jednak pomocników, dzięki którym nasze Święta będą tradycyjne, szczególnie jeśli chodzi o potrawy.

Poza tym wspólnie spędzony czas... Pomimo pogody dość jesiennej, chcemy rozpalić w kominku i pobyć ze sobą bez pośpiechu i z radością. Chcemy iść z Zosią do kościółka, pokazać jej Jazuska w żłobku i zwierzątka w szopce. (Wiecie, że w naszej wsi są dodatkowo jeszcze dwie szopki? - można je oglądać potem prawie do końca stycznia :) )

Kiedy w domu zaczyna pachnieć piernikami, to już wiem, że niedługo będą święta <3 Uwielbiam tę korzenną mieszankę przypraw, delikatne pieczenie języka po zjedzeniu i to, jak komponują się z pyszną herbatą z sokiem malinowym i imbirem albo z ciepłą kawą z pianką.

W tym miesiącu nie było wielkiego przełomu, oprócz naszego przełomu w rozumieniu Zosi. Jej potrzeb i emocji. I choć takie niedobre sytuacje nadal się zdarzają, nawet bardzo często, to dajemy sobie z nimi radę. Nie dajemy się ponieść swoim emocjom - najczęściej ;) i po swojemu ogarniamy sytuację.


Zosia jak przystało na prawdziwą artystkę potrafi nieźle zaaktorzyć... No, ale taki czas. Staramy się jednak jak najwięcej wykorzystać wspólnych chwil, jeszcze bez Szymka. Choć nie osaczamy Zofii i pozwalamy jej również na indywidualność i samotną zabawę, bo wielką radość nam sprawia to, jak widzimy u niej kolejne postępy...

Tak tak! To już rok! We wczorajszym wpisie podzieliłam się z Wami moimi spostrzeżeniami, planami i oczekiwaniami na temat mojego trzeciego dziecka - bloga :D



Dziś zapraszam Was na konkurs. Bo skoro my świętujemy, to Wy - czytelnicy tworzący tą stronę - też zasługujecie na Świętowanie :) Czyli nagrody - prezenty :)

Oj, co to był za rok! Równo rok temu, mniej więcej w tej godzinie założyłam bloga. O założeniu bloga myślałam około tydzień, po tym jak jedna dobra dusza powiedziała mi - "ty to powinnaś bloga pisać"...

No to jak powinnam, to czemu nie piszę. Hmm... Żadnych blogów nie czytam, może dlatego pisanie też nigdy nie wpadło mi do głowy? A w ogóle, to co to są te blogi? Zawsze myślałam, że to jakieś pamiętniki nastolatków, ale ale... Przecież sa te słynne blogi, o których mówią w TV... Popatrzę...

Trochę przejrzałam, trochę poczytałam... Trochę już o tym pisałam w poście o tym Dlaczego bloguję. Pomysł pisania dotyczył pisania o budowie i tych perypetiach, ale nijak nie mogłam oddzielić tego, od naszej sytuacji domowej. Przez ten czas wymyśliłam nazwę, sprawdziłam czy jest wolna...

Poczytałam nawet jak założyć bloga i od czego zacząć. Napisałam w zeszycie 2 albo 3 posty - sprawdzając, czy jeszcze pisać umiem ;) i weszłam w bloggera...

Miłość wielką, przynajmniej moim zdaniem. Przepis podpatrzony u Mamy Menża już dawno temu, ostatnio jednak sobie o nim przypomnieliśmy (niestety, już tak rzadko bywamy tam na kolacji, a to właśnie danie najbardziej na kolacyjne nam pasuje) i pokochaliśmy od nowa. Pasta na chleb z wędzoną rybą.

Przepis jest prosty, niedrogi i szybki do zrealizowany, a jak już mamy rybkę, to reszta produktów zazwyczaj znajdzie się w domu :)

W tym roku Święta spędzamy sami. W domku, nasza trójca. Nigdzie się nie wybieramy i gości nie zapraszamy, bo rozwiązanie niedługo, a odpoczynek najważniejszy. Jeszcze nie jedne wspólne Święta przed nami, wiec nadrobimy...

Chcemy jednak, by rodzinka o nas pamiętała, więc robimy upominki. Od pewnego czasu zdecydowaliśmy, że obdarowujemy tylko dzieci. /w poprzednich latach dla dorosłych mieliśmy domowe pierniczki itp./

Ale tych dzieci, to już nam się "porobiło" :) w najbliższej rodzinie zacne 6 sztuk, z czego 3 to nasi Chrześniacy o.O, dlatego chcąc sprezentować coś każdemu musieliśmy podejść do tematu rozważnie. Przeznaczyliśmy około 40zł na Chrześniaków i połowę tego na pozostałych bratanków, bratanice i siostrzenice :) - oto nasze typy...

Taki misz - masz będzie dzisiaj, bo ten tydzień naprawdę szalony, a ja chcę się z Wami choć częściowo tym podzielić. Oczywiście, jak możecie się spodziewać, to nie żadne wielkie niedyspozycje, tylko dodatkowa praca, złapana na szybko, odciąga mnie od pisania.

Ale chwilowo mam zastój, potrzebuję małego resetu, bo stoję w miejscu i nie ruszę bez chwili przerwy :D

Swoją drogą, ciężko przypomnieć sobie jeden fragment z przedmiotu na studia i ogarnąć go w tydzień ;) - stara już jestem o.O... Ale wracając do IKEI...