Odpieluchowanie - bez nerwów i stresu :)

Jak już nasi Fani z Facebook mogli przeczytać - Zośka w ciągu dnia pieluch już nie używa. Właściwie nie mogę powiedzieć, że jest w pełni odpieluchowana, bo stale jednak pielucha jest z nami na noc i na drzemkę. Ale codziennie robimy jakieś postępy. Albo wybieramy się bez pieluchy na zakupy, albo na plac zabaw na dłużej... Jakby nie patrzeć, proces jeszcze trwa, ale widać duże postępy każdego dnia.

Wiele z Was pytało, jak to zrobiliśmy, ten post będzie więc poradnikowy. Ale uwaga! Nie każde dziecko w takim okresie swojego życia będzie chciało siadać na nocnik. Nie każde zrozumie brak pieluchy. Nie każde wytrzyma i doniesie wszystko na nocnik :)

Wydaje mi się, że nam najbardziej pomogła determinacja i obserwacja.

To jest nocnik - rozpoczynamy przygodę

U nas przygoda z nocnikiem zaczęła się dość wcześnie, bo w 7 miesiącu życia - zapraszam do tego wspominkowego posta. Zośka siedziała już stabilnie, a ja zauważyłam regularność m. in. w porannej kupie. Wtedy postanowiliśmy - bo była to raczej wspólna decyzja - że spróbujemy z nocnikiem. Jesteśmy w pieluchach wielorazowych (posty z tej serii TUTAJ), więc jedna kupa w nocniku, to jedno spieranie kupy mniej ;)

Efekty na początku były różne. Na pewno Zosia entuzjastycznie podeszła do nocnika. Był dla niej wygodny. Wybraliśmy model opisany w TYM poście. Nigdy nie sadzaliśmy ją na siłę. Nigdy też na siłę nie ściągaliśmy, a ona bardzo lubiła na nim siedzieć i się bawić.

Powoli zaczęliśmy Zosię sadzać w trakcie zmiany pieluchy, często wtedy udawało się "coś tam" złapać, a wszystko było przeliczane na wkładki i prania :D

Kryzysy nocnikowe

Były i u nas oczywiście. Nie polegały one jednak na niechęci do nocnika, a niezgraniu nas z czasem nocnikowym. Często biegunki czy zatwardzenia były przyczyną kompletnego rozregulowania... No bo przecież i my nic nie robimy na zawołanie...

Kolejnym momentem kryzysu był czas około roczku, kiedy Zośka zaczynała chodzić. Wtedy "myślenie" o nocniku było całkowicie nie w jej guście. Jej główka całkowicie zamyślona była w chodzeniu i wtedy pomyślałam, że z szybkiego odpieluchowania nici...

Zrozumienie nocnika

I nie pomyślcie teraz, że ja sądzę, ze moje dziecko w wieku 8 miesięcy wiedziało kiedy sika. Ale mimo wszystko ze ściągniętą pieluchą widziało efekt tego, że poczuło siku. Poza tym wielorazówki też na pewno miały wiele z tym wspólnego. Nie ukrywam, że nigdy wielorazówka pampersowi nie dorówna chłonnością i poczuciem suchości.

Około 11-12 miesiąca zaczęliśmy akcję BRAWO. Zosia za siku czy kupę w nocniku miała bite brawo. Zawsze mocno pokazywaliśmy swoje zadowolenie, że coś znalazło się w nocniku. Mówiliśmy także ze zdziwieniem "nie ma", kiedy Zosia wstawała, nie załatwiając potrzeby.

Zdecydowane kroki

Znów zaznaczę, że zdecydować trzeba się razem. Nie ma dziecka (albo ja takiego nie znam), które łagodnie przejdzie z pieluch na nocnik, ani razu nie sikając na podłogę czy tapczan, albo takiego, które nigdy kupy gdzieś nie zostawi. Oboje rodzice (opiekunowie) muszą być pewni, że chcą teraz dziecko odpieluchować. Muszą wiedzieć, czym to grozi. Muszą być przygotowani na wycieranie siusków z różnych miejsc, obserwację dziecka i wspólny front - jak ze wszystkim :) Nigdy nie można karać dziecka za siku, bić czy wrzeszczeć. To normalne, że dziecko ucząc się musi samo siebie wyczuć, i normalne, że nawet po długim czasie, np. w czasie zabawy może o informowaniu zapomnieć.

U nas zdecydowanym krokiem było po prostu ściągnięcie pieluchy. Ściągnięcie na cały czas spędzony w domu i jego okolicach. Potem także na spacerach.

Zawsze przygotowani

Więc teraz zawsze, nawet idąc po bułki (około 30-40 minut) mamy ze sobą zestaw awaryjny (kocyk pod pupę, majtki, skarpetki i spodenki). Przed każdym wyjściem z domu probujemy siadać na nocniczek, który zawsze stoi w salonie - prawie na środku ;) Wyjeżdżając gdzieś taki zestaw powielamy i staramy sie nawet pieluchę próbować ściągać, jeśli Zośka sygnalizuje taką potrzebę.

Sygnalizacja i komunikacja

To był nasz największy problem. Zośka wiedziała, kiedy będzie nocnika potrzebować, ale nie potrafiła nam tego przekazać... Przecież to roczniak dopiero ;)

Udało się jednak znaleźć sygnały:

- płacz - no niestety, takie uczucie, że zaraz będzie coś "szło" przyjemne nie jest. Zośka często była marudziata, chce się na nas wspinać, albo po prostu wyje. Wtedy siadamy na nocnik ;)

- noszenie nocnika - po jakimś czasie Zosia zaczęła stawiać w TYM momencie nocnik na środku, żebyśmy ją na nim posadzili. Keidy jeszcze latem śmigała bez majtek, siadała nawet czasem na niego sama ;)

- mówienie - zaczyna się dopiero rozkręcać, ale już coraz częściej możemy usłyszeć sisi (siku) lub pupa (kupa).


Od ukończenia 14 miesiąca (więc już dwa miesiące) mamy spokój z pieluchami w dzień, od wtedy Zosia właściwie wpadki ma sporadyczne i nie takie uciążliwe na początku (na szczęście dotyczą tylko siuśków ;) ). Mogę śmiało napisać, że ciągnie brniemy do przodu i jest to dla mnie niemała satysfakcja, tym bardziej w czasach, kiedy niektórzy "mądrzy" ludzie próbują tłumaczyć, że dziecko nie jest w stanie przed 2 rokiem życia zrozumieć odpieluchowania. Ja wiem, na naszym przykładzie, że jest w stanie. Choć nie jest to proste i wymaga dużej cierpliwości, jest możliwe :)

Miłego dnia życzy Zofia bez pieluchy :D