Życie cudem jest

Pamiętacie, jak pisałam Wam wiosną, że zapierniczam w ogródku? Otóż opłacało się, bo pomimo klęski urodzaju i sałaty wysokiej da pasa (nie zdążyliśmy przejeść), mieliśmy już obiady ze swoim szpinakiem, całą wiosnę zajadaliśmy rzodkiewki i rukolę...

Teraz pojawiają się pomidory i z niecierpliwością wyczekuję na zaczerwienienie się zielonych kuleczek na krzaczku.




A no właśnie... Czerwone były jeszcze nasze truskawki, których dzielnie z Zosią wypatrywałyśmy :) a teraz podjadamy już fasolkę, kapustę i inne cuda.

W następnym tygodniu zrobimy sobie zupkę z ogródka, chyba będzie buraczkowa :) Nie mogę się doczekać :)

Wyczekiwanie

Zresztą to dla mnie duża nauka pokory, bo dużo pracy w to włożyłam, ale za to teraz tylko oczekuję i delektuję się widokiem kolejnego rozkwitniętego słonecznika i tego pomocnego bąka :)

Czy bąki robią ziarenka w słoneczniku?

Tak to już jest, że w życiu zawsze na coś czekamy i chyba taka już nasza natura...

Czekamy i codziennie z Zofią doglądamy naszych pomidorków

Oczekiwanie jest piękne

Bo przecież z niecierpliwością czekamy tylko na piękne rzeczy... Oczekujemy na przyjazd najbliższych, oczekujemy na pojawienie się nowego życia, oczekujemy na plony... No, byle niezbyt długo :)

No to wiadomość z... oj dawna... dlaczego?

Długo czekałam z tą wiadomością, bo najpierw musiałam być pewna, potem musiałam porozmawiać z niektórymi osobami, w końcu na sam koniec było wyzwanie blogowe i ciężko było tą informację umieścić w tych postach. Część z Was już się domyśliła, część domyśla się teraz i układa sobie układankę - że to ja, wielka miłośniczka karmienia i życia pod dziecko, myślę o stopniowym odstawieniu i zabieram nocne karmienia...

Życie cudem jest...

Otóż moi drodzy czytelnicy, chcę Was poinformować, że wszystko to przez Życie. Nowe Życie w naszej rodzinie, które przywitało się z nami 25 maja dwoma kreskami na teście ciążowym, a teraz dumnie żyje we mnie już 13 tydzień :) Nasz Bąbel ma już ponad 5 cm, dwie rączki i nóżki. Ma też bardzo wysokie tętno, ale miejmy nadzieję, że ograniczenie moich stresów i odpoczynek pomogą wyjaśnić tą sprawę :) Dlatego powiększyliśmy basen, żebyśmy się w czwórkę w nim zmieścili :)

Nasz pierwszy życiowy cud, jeszcze nie świadomy niczego :)

Lekko nie jest

Dlatego ostatnio potrzebowałam więcej odpoczynku, nie było regularnych postów i wiadomości ode mnie (brak telefonu dodatkowo spotęgował tą ciszę). Pierwszy trymestr przebiega bardzo podobnie jak z Zośką. Były mega mdłości, z którymi właśnie się żegnamy, było okropne zmęczenie, skurcze przy karmieniu i inne rewelacje, o których niebawem napiszę. Za tydzień USG genetyczne - jedziemy wszyscy :)

Cieszę się, że już wiecie i mam nadzieję, że będziecie z nami dalej. Maleństwo pojawi się na świecie najprawdopodobniej pod koniec stycznia. I znów czeka nas wielkie oczekiwanie, okupione ciężką pracą :) bo przecież wykończyć górę trzeba :)